Boos

Vorige week ging een gesprek over boos zijn. Vooral over alle overtuigingen die er hangen aan boos zijn en aan strijd met elkaar. Vooral als je als moeder ziet dat er strijd is tussen je partner en een kind, of de kinderen onder elkaar. Het is dan zo moeilijk om er niet tussen te springen. Het voelt als een oneerlijke strijd. Je voelt de behoefte om de zwakkere te beschermen. Strijd en boosheid zorgt voor pijn. Je voelt je eigen pijn, die je had als kind. Je kan je zo goed invoelen hoe het is. Je voelt je persoonlijk aangevallen. Je ziet zo goed wat er fout gaat. Je wilt repareren. Je wilt dat iedereen gelukkig is, of op zijn minst elkaar in hun waarde laat. Maar ook: “Als hij dit zou doen ging het wel goed”, en “als zij dat doet gaat het goed”.

 

Dramadriehoek

 

Ooit is me verteld dat door mijn gedrag er steeds een drama-driehoek ontstond waardoor de situatie in stand bleef. Fijn om te weten, maar niet heus. Zo voelde ik me nog verantwoordelijker voor het oplossen van de strijd. In plaats van me steeds als redder op werpen moest ik wachten tot mij wat gevraagd werd en dan behulpzaam zijn. Maar hoe doe je dat als je ziet dat het fout gaat! Ik snapte alles echt wel met mijn hoofd. Maar het voelde zo tegenstrijdig.

Oeps,

 

Wat hoorde ik mezelf in het gesprek zeggen… Je kunt ook uit de driehoek stappen… Ik was even vergeten dat de ander nog vast zit in alle overtuigingen en emoties. Ik hoorde haar denken: Ja, hallo. Zo makkelijk gaat dat niet, je gedachten veranderen. Ik kan dat wel met mijn hoofd bedenken, maar het voelt niet zo. Of mijn hart zegt dat ik het anders moet doen, maar mijn hoofd spreekt het tegen.

 

En nu?

 

Wanneer je dit herkent kun je verschillende stappen nemen. Je kunt heel bewust bezig gaan met je onbewuste reacties. Omdenken. Affirmeren tot je een ons weegt. Uitpluizen waar het vandaan komt. Jezelf de vraag stellen of het nuttig is of niet. Wachten tot iedereen groot en volwassen is. Allemaal wegen die uiteindelijk, hopelijk, tot hetzelfde resultaat leiden. Je hebt er geen last meer van of de situatie verandert.

 

Het kan ook anders, sneller, effectiever.

 

Ik vroeg mijn klant wat er anders was, afgelopen week. Haar antwoord: “er was strijd en het deed me niets”. Het was een feit. Ze merkte het op. Ze voelde geen neiging om zich er in te mengen. Ze lachte toen ik vroeg of ze zich verantwoordelijk voelde. Een belangrijk issue voor haar, hier hadden we vorige keer mee gewerkt. “Verantwoordelijk, waarom?” Ze keek naar de situatie en was benieuwd hoe het zich oploste. Ook dat was anders. Normaal mengde ze zich erin. Dan werden het eindeloze discussies waarna iedereen zich rot voelde. Ze merkte het verschil in haar automatische reactie meteen op. Dat was niet de enige verandering. Ze had er meer opgemerkt, en bij doorvragen zelfs heel veel meer. Maar daar was ze zich niet eens bewust van. Ik vertelde haar over de drama-driehoek. Ja, dat is precies wat ik nu anders gedaan heb. Onbewust, zonder moeite, als automatische reactie.

 

Wat hebben we gedaan?

 

We hebben het onbewuste gereset. Ehhh, wat?
Wanneer 95 tot 98% van wat je denkt en doet onbewust is, kun je beter met het onbewuste aan de slag dan met het bewuste, denk je ook niet.

Ben je benieuwd, neem NU dan contact op en ik vertel je er meer over.