Voornemens en doelen

December staat in het teken van goede voornemens en doelen. Wat betekent dat, hoe doe je dat. Deze wandeling staat er symbool voor.

Ik ben op vakantie met mijn moeder. We zijn op Gran Canaria. Ik ben niet alleen voor de gezelligheid mee, maar ook als mantelzorger. Gisteren hebben we over de boulevard gewandeld. Tegen de wind in. We werden gezandstraald, maar het was zo mooi.

Deze middag ben ik vrij en wil ik een stuk gaan lopen. Mijn eerste ingeving is om naar het volgende dorp te gaan, helemaal langs de boulevard. Dan bedenk ik me dat ik dan weer tegen de wind in loop, met de zon in mijn rug. Het is wel ver. Ik heb niet gerust. Allemaal argumenten waardoor het lijkt alsof ik eigenlijk niet wil. Maar dat klopt niet. Ik heb mijn echte doel niet voor ogen. Dat is namelijk niet naar het volgende dorp lopen, maar genieten, wandelen en mijmeren. Denken wat ik over doelen en voornemens ga schrijven.
Ik besluit het anders te doen, pak de bus naar het volgende dorp en loop de route andersom. Het is een kleine verandering, maar met een hele grote impact.

Ik begin mijn wandeling en zie deze schitterende bloem in een boom. Dit betekent voor mij groot genieten. Ik loop naar het strand en doe een Facebook Live over doelen. Dat was namelijk een van de uitdagingen die ik aan wilde gaan deze vakantie.

Ik vervolg mijn wandeling over de boulevard. Ik zie allemaal mensen lopen langs de zee. Ik doe mijn schoenen uit. Door het zand en het water lopen is heerlijk. Bij de bocht lijkt dat ik niet verder kan. Ik begin te gniffelen. Deze wandeling lijkt het leven wel. Ik ben benieuwd wat er komen gaat. Ik heb een hekel aan natte zandvoeten in gympen en heb natuurlijk geen handdoek bij me. Ik loop op mijn blote voeten verder over de boulevard. De mooie geplaveide straat gaat over in steentjes. Au. Dat doet pijn. Wat doe ik nu.
Blijf ik staan, dan kom ik niet verder.
Ga ik zitten en wachten tot mijn voeten droog zijn, of loop ik voorzichtig door. Ik besluit tot het laatste, me vasthoudend aan de reling. Tja, het leven is nu eenmaal niet altijd leuk. Soms doet het pijn, soms is er teleurstelling. Maar word je er zo door tegengehouden dat je niet meer verder gaat? Laat je je weerhouden om te doen wat je eigenlijk wilt?

Ik loop rustig door en geniet. Sta af en toe even stil.
 

Ik zie dat mensen naar me kijken. Wat zullen ze wel niet denken. Raar mens. Maar dat maakt me niet uit. Ik ga gestaag door. Eigenlijk voelt het wel goed. Het wordt een echte wandelmeditatie. Ik loop heel bewust. Dan ga ik een bocht om en zie de bochtige weg.
Wat doe ik. Loop ik door op mijn blote voeten. Blijf ik mezelf pijnigen of trek ik mijn schoenen weer aan. Mijn voeten zijn inmiddels wel weer opgedroogd. Ik kan besluiten om het anders te doen. Daar is soms maar heel weinig voor nodig. Ik loop nog 1 bocht om.
En ja hoor, daar is een trapje. Wanneer je gericht bent op datgene wat je echt wilt, komt er hulp onderweg. Ik kan rustig zitten en mijn voeten afvegen. De laatste restjes zand eraf. Ik doe mijn schoenen aan en wandel stevig door. 

Niet veel later is de weg weer keurig geplaveid. Ik kan ook weer langs het strand lopen. Even twijfel ik. Heb ik nu spijt dat ik mijn schoenen aangedaan heb? Dan realiseer ik me dat ik twijfel omdat ik daarstraks door had willen lopen. Het is zo makkelijk om in het oude patroon verder te gaan. Nee, ik ga verder op mijn pad. Mijn doel voor ogen. Toen was het strand fijn. Genoot ik van de kleine omweg. Nu loop ik door.

Zoals (bijna) ieder vrouw die een uur onderweg is, moet ik plassen. Het lijkt weer een verstoring. Ik kijk om me heen.

Gelukkig zijn hier hotels in overvloed. Ik wijk weer van mijn pad, en oh wat is dat fijn. Ik bedenk me of ik hier nu wat moet drinken. Waarom eigenlijk, ik heb geen dorst. Weer zo’n overtuiging die de revue passeert.

Ik loop verder en dan komt een trap. Niet zomaar een. Echt een hele hoge.

Aan de andere kant is het strand. Met bedjes en een barretje.

Dat ziet er aantrekkelijk uit. Maar wat wilde ik eigenlijk. Wat was mijn voornemen. Ik wilde langs de boulevard lopen. Ik wilde genieten, mijmeren en wandelen. Soms is het verleidelijk om te stoppen. Zie je iets wat leuk lijkt, rust en afleiding. Lijkt de berg zo hoog. Maar wat geeft meer voldoening. Blijven hangen of doorgaan. Als ik daar ga liggen kom ik nooit boven.
Ik loop de trap op.

Boven wacht me een geweldig uitzicht. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik loop verder en geniet van de kleine dingen. De poes die ligt te zonnen. En nee, ik heb haar niet geaaid. Hoewel dat wel verleidelijk was.

Dan kom ik bij de volgende trap. Naar beneden dit keer. Bij het midden van het dorp. Ik kan nu kiezen. Deze trap af en aan de andere kant weer helemaal naar boven. Om de duinen langs de boulevard waar ik gisteren gelopen heb van de andere kant te zien. Was dat mijn doel? Of was dat de aanzet tot deze wandeling. Ik ga op het muurtje zitten. Ik voel. Wat is goed voor mij? Op mijn wil kan ik zeker doorlopen. Op mijn wil heb ik zoveel gedaan in mijn leven. Heb ik zoveel bereikt.

Maar wat is goed voor mij? Ik ben nu bijna 2 uur onderweg. Ik heb niet geslapen vanmiddag. Ik heb heerlijk gelopen, gemijmerd en ik heb een verhaal. Het verhaal dat je je doel voor ogen moet houden. Het echte doel. Dat waar je het voor doet. Het eindpunt was een middel om dat doel te bereiken. 
Ik sla af en loop naar de bungalow. Ook dat is nog een flink stuk. Maar wel vlak. Ik ben tevreden. Ik zit tegen de grens van mijn kunnen. Ik ben er niet overheen gegaan. Ik ben moe maar voldaan.

Ik overdenk de wandeling die ik maakte. Ook in het leven kom je voor uitdagingen te staan, zijn er hindernissen op je weg. Soms pak je een omweg. Jij kiest. Laat jij je dan leiden door het eindpunt of houd je je eigenlijke doel voor ogen?

Wil jij aan de slag met jouw doel en alle overtuigingen en emoties die in de weg staan? Wil je onderzoeken waar je je door laat afleiden? Maak dan een afspraak voor een gesprek.