Ken je dat gevoel? De ene dag huppel je bijna naar huis, terwijl je dag ervoor naar je tram of auto sjokte. Wat maakt toch dat verschil? Dat is de vraag die een klant laatst aan me stelde. Ze had een energielek.
Ik vroeg haar naar de gebeurtenissen van de dag waarop ze geen energie meer had.
Je hebt energiebronnen en energielekken.
De ene persoon of situatie zuigt je helemaal leeg, terwijl een ander of een ander moment, je vleugels geeft.
Hoe dat nou komt? Vaak wordt de ‘schuld’ hiervan bij anderen gelegd. Maar weet je wat, vaak gaat het toch ook om wat jij uitzendt op een bepaalde dag.
Geef je de ander de kans om je leeg te zuigen, of geef jij je energie gewoon weg.
Mmm, ze had wel gehoord over energie. Iemand had wel eens gezegd dan ze zich moest afschermen of beschermen. Maar daar kon ze toch heel weinig mee.
Wat was er nu gebeurd. Ze had deze dag gewerkt met een collega die problemen had met haar puberdochter. Het waren behoorlijk heftige dingen die ze mee had gemaakt. Daarna voelde ze zich helemaal uitgeblust. Er kwam maar geen eind aan het verhaal. Ze wilde het verhaal niet onderbreken, want die collega moest toch ook haar ei kwijt. De klant wilde mij al het hele verhaal van haar collega gaan vertellen.
STOP!!!! Ik heb geen behoefte aan een energielek…
Een energielek begint vaak met een ‘drama’ verhaal. Hierdoor wordt je helemaal leeggezogen. Maar je hebt hier een keuze.
1. Ga je mee in het drama? Bevestig je hoe vervelend, verdrietig of onrechtvaardig het is.
2. Leef je je helemaal in in het verhaal dat verteld wordt.
3. Voel je al hoe erg het is.
4. Misschien probeer je zelfs te overtreffen in het drama. Dat hoeft niet met je eigen verhaal te zijn. Soms vertel je een erger verhaal over anderen om te relativeren. Maar daarmee ga je wel in de negatieve overtreffende trap.
Als een of meer van deze opties jouw reactie is, vraag je dan eens af waarom je dit doet.
Is het jouw vorm van empathie, meeleven met de ander?
Voel je de behoefte om de ander helemaal te begrijpen, of te laten zien dat je begrijpt wat er speelt. Wil je zelf gehoord worden. Voel je je misschien schuldig of verantwoordelijk. Het kan ook zijn dat je vind dat je ander zeurt en je wilt laten zien dat ze zich om niets druk maakt. Misschien heb je wel een heel andere reden.
Je staat helemaal niet stil bij het feit dat je meegaat in het drama van de ander.
In dit geval voelde het als haar collega in de kou laten staan, wanneer ze niet luisterde. Luisteren deed ze door zich helemaal in te leven in de ander. Als ze dat niet deed kon ze toch ook niet begrijpen hoe de ander zich voelt. Dat niet doen betekende dat ze niet aardig was en dan zou ze alleen komen te staan.
Heel wat overtuigingen dus, waardoor ze de gewoonte om mee te gaan in het drama steeds dieper ingesleten werd. Het ook steeds moeilijker wordt om je anders te gedragen en geen energielek te hebben.
Het kan ook anders
Ik vroeg haar of ze het gevoel had dat ik niet luisterde en haar niet begreep. Pfff, gelukkig, dat was niet zo. Toch was ik niet meegegaan in haar drama.
De eerste stap was gemaakt. We hadden haar overtuigingen boven water EN ze wilde het anders. Omdat ze zich realiseerde dat deze overtuigingen haar energie en levensgeluk kosten.
Ik wil je uitdagen om de volgende keer wanneer je merkt dat je uitgewrongen uit een gesprek komt, eens te onderzoeken wat je doet, en waarom.
Wil je je ervaringen vertellen of samen op onderzoek uitgaan, mag je altijd contact met me opnemen.
Recente reacties