In BASTA noemde Van Basten geld een drijfveer. ,,Niet dat we het arm hadden, maar geld speelde bij mij wel een rol. Geld maakt onafhankelijk. En ik wilde graag vrij zijn. Dat zei ik al tegen mijn vrienden toen ik een jaar of vijftien was: ‘Ik word heel rijk.’ Pas later, toen ik echt financieel onafhankelijk was, besefte ik dat het nog belangrijker is om geestelijk onafhankelijk te zijn. Vrij kunnen zijn in je gedachten… Dat is het meest waard.’’

Het deed me meteen denken aan die klant waar ik de term ‘Emotioneel Onafhankelijk” van heb.

Net zoals ik, opgegroeid in de tijd dat we de slogan ’Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.’
Financieel onafhankelijk moesten we zijn. Betaald werk doen. Onze talenten gebruiken. Op eigen benen staan.

Maar het andere stuk, Marco verwoordt het als geestelijk onafhankelijk, daar zijn we minder goed in. Moeten voldoen aan onze eigen standaard en de verwachtingen die we denken dat anderen hebben is een groot issue. Er wordt ook steeds meer van ons verwacht. De werkdruk wordt hoger. Kinderen blijven langer thuis wonen door de woningnood. Ouders krijgen de leeftijd dat ze zorg nodig hebben. Misschien zijn er zelfs al kleinkinderen waar op gepast ‘moet’ worden.
Kiezen voor jezelf is geen optie. Want wat gebeurt er dan? Misschien voldoe je dan niet meer en gaat het niet meer perfect. Moet je anderen afwijzen, voel je je schuldig, ben je minder leuk, lief en aardig.
Ondertussen hoopt de spanning op. Voel je je niet begrepen, gezien en gehoord. Heb je vaker een kort lontje. Ben je vaak moe.

Grote kans dat je met al deze issues al aan de slag bent geweest. Maar misschien heb je jezelf er al bij neergelegd dat het altijd zo zal blijven, dat je steeds hetzelfde tegen gaat komen. Waarschijnlijker is het nog niet gelukt omdat de ideeën hoe dat te bereiken vaak geschoeid zijn op het mannelijke brein. Dat is zonde.

Het waren allemaal issues waar deze klant mee binnen kwam. Ze had al veel aan zelfontwikkeling gedaan. Na 4 weken zei ze, “Winnifred, mijn hele leven ben ik al financieel onafhankelijk. Maar nu ben ik de 50 gepasseerd, en voor het eerst emotioneel onafhankelijk. Dat voelt zo goed, zo licht.”

Ik zag haar afgelopen week. Nu meer dan een jaar later. Ze maakt nog steeds keuzes op haar Eigen Wijze, heeft niet steeds de goedkeuring van anderen nodig. Ze voelt zich niet meer verantwoordelijk voor iedereen om haar heen. Kiest wat ze doet om anderen te helpen, en voelt zich niet meer schuldig als er iets niet lukt. Iedereen heeft een eigen verantwoordelijkheid.

Ja, ik denk dat van Basten gelijk heeft: rust in je hoofd is zoveel meer waard dan een schitterend banksaldo en een jetset leven. En toevallig ben ik totaal geen voetbalanalist, maar een rustig hoofd heb ik sowieso.

Wil je meer weten? Ik spreek je graag!